عصبانیت کیهان از پیشنهاد جدید آمریکا برای مذاکره با ایران - مالکوم

به گزارش خبرنگاران، کیهان در یادداشتی نوشت:یکی از مسئولین کشور در پرونده هسته ای در گفت وگوی دو روز پیش خود با یک شبکه اجتماعی گفت ما این موضوع که کدام طرف اول به تعهدات خود در برجام برگردد را پشت سر گذاشته ایم و قرار است در مذاکرات هفته آینده در وین به توافقاتی با طرف آمریکایی دست یابیم.

این در حالی است که حدود 30 روز پیش این خبر از محافل آمریکایی درز کرد که واشنگتن آمادگی دارد اولین گام اساسی را بردارد. البته مقامات آمریکایی این را به دیدار و توافق دوجانبه موکول نموده بودند. با این حال همین مسئول ایرانی در پرونده هسته ای می گوید قرار است در قالب 1+5 گفت وگویی میان ایران و طرف های دیگر از جمله آمریکا صورت گیرد و همه می دانند که آمریکا به برجام و قطعنامه 2231 بازنگشته تا حضور او در نشست کشورهای به جامانده در برجام در وین موضوعیت داشته باشد.

چرا مقامات آمریکایی گفته اند ما آمادگی برداشتن اولین گام را داریم ولی لازمه آن دیدار و توافق است؟ اگر آمریکا می خواهد اولین گام را بردارد چه نیازی به دیدار مستقیم با طرف ایرانی دارد؟ چرا آمریکا می گوید مقدمه برداشتن اولین گام از سوی من، توافق با طرف ایرانی است؟ در واقع وقتی در پسابرجام صحبت از توافق می گردد، طبعاً منظور توافق قبلی -یعنی برجام هسته ای- نیست چرا که همین تیم بایدن در سال پایانی ریاست جمهوری اوباما، آن را امضا کرد.

پس از یکسو دیدار فی نفسه برای آمریکا موضوعیت ندارد و برای آن نیست که از طرف ایرانی بپرسد من گام اول را چگونه بردارم و یا از طرف ایرانی بخواهد مابه ازای گام اول آمریکا، یک گام از عقب گردهایی که در دو سال اخیر داشته، لغو کند. دیدار برای آن است که طرف ایرانی به تعهدات جدید -و نه برجامی- ولو به طور خیلی کلی تن دهد و پای نقشه راهی که جلوی او می گذارند، امضا کند. در این صورت ایران به طور نرم به ورطه ای کشیده می گردد که خروج از آن برایش امکانپذیر نیست.

از منظر تیم بایدن، بحث مذاکره جدید و توافق تازه آمریکا با ایران، جمهوری اسلامی را دوشقه می نماید. چرا که به موازات آنکه دولت روحانی خود را به مذاکره و توافق نیازمند نشان می دهد، نیروهای انقلاب، دعوت از ایران برای گفت وگو و توافق را مکر تازه آمریکا ارزیابی نموده و در مقابل آن می ایستند. تیم بایدن معتقد است طرح موضوع مذاکره و توافق جدید یک موقعیت طلایی را در اختیار واشنگتن قرار می دهد و متقابلاً ایران را به گوشه رینگ می برد. تیم بایدن می گوید یا ایران به مذاکره و توافق جدید تن می دهد و یا از پذیرش آن اجتناب می ورزد.

اگر ایران مذاکره و توافق جدید را بپذیرد، به برجام های نظامی و منطقه ای که مهم تر از برجام هسته ای می باشند، تن سپرده و در واقع از قدرت مؤثر خود و بالاترین امکان چانه زنی خویش چشم پوشیده است و اگر نپذیرد از یکسو در داخل با فشار غربگرایان روبرو می گردد که به توافق با آمریکا به عنوان رمز بقاء و ماندگاری خود نگاه نموده و - از نظر تیم بایدن- هزینه آن را می پردازند. از سوی دیگر تیم بایدن گمان می نماید بحث از مذاکره و توافق جدید با ایران با همراهی چین و روسیه هم روبرو می گردد.

کاملاً واضح است که منافع و مصالح ایران در تن ندادن به مذاکره دوباره و نیز تن ندادن به شروط آمریکاست. تن دادن ایران به توافق تازه با آمریکا، پذیرش فزونی حقوقی این کشور در توافقنامه ای است که علی الاصول طرفین آن از حقوق برابر برخوردار می باشند. پس توافق جدید ولو در ظاهر محدود به موضوعی کوچک باشد، از آنجا که نقطه شروع اعمال فشار جدید آمریکاست، نه تنها به منفعتی برای ایران نمی انجامد بلکه حتی پایه هر توافق واقعی جدیدی میان ایران و غرب را هم ویران می نماید و بحران سیاسی فی مابین را توسعه می دهد.

بایدن در این شرایط خود را ناگزیر به دادن امتیاز می داند اما وجود یک جریان غربگرا در ساختار قدرت ایران سبب شده تا در حال حاضر این امتیازدهی در حد دادن یک آب نبات باشد. بایدن با نشان دادن تصویر کاذب یک گشایش، درصدد دریافت موقعیت های واقعی ممتاز از ایران است و متأسفانه برخی ایران را به تجارت طلا و تصویر کاذب سرگرم نموده اند.