این ماده غذایی روند پیری را کند می نماید - مالکوم

به گزارش خبرنگاران، ماده مغذی مورد بحث تورین است یک اسید آمینه طبیعی با طیف وسیعی از نقش های اساسی در بدن. غلظت این ماده مغذی در بدنمان با افزایش سن کاهش می یابد. پژوهش ها نشان داده اند که مصرف مکمل حاوی آن ماده می تواند طول عمر را تا 12 درصد در گونه های مختلف افزایش دهد. تورین عمدتا در پروتئین های حیوانی مانند گوشت، ماهی و لبنیات یافت می گردد اگرچه در بعضی از جلبک های دریایی و نوشیدنی های انرژی زای مصنوعی نیز وجود دارد.

نتیجه مطالعه ای تازه در نشریه ساینس منتشر شده و در آن تیمی از محققان از سراسر دنیا به آنالیز اثرات این ماده مغذی بر سلامت و طول عمر پرداخته اند. ویجای یاداو از نویسندگان اصلی مقاله مرتبط با این پژوهش می گوید: این مطالعه نشان می دهد که تورین می تواند اکسیر زندگی درونمان باشد که به ما یاری می نماید زندگی طولانی تر و سالم تری داشته باشیم.

او که استادیار ژنتیک در کالج پزشکان و جراحان واگلوس دانشگاه کلمبیا است برای نخستین بار حین تحقیق در خصوص پوکی استخوان به اهمیت تورین پی برد و نقش اساسی این ماده مغذی در تنظیم رشد استخوان را کشف کرد. مطالعات مشابه بعلاوه نشان داده اند که تورین می تواند برای عملکرد سیستم ایمنی، چاقی و سیستم عصبی مفید باشد.

یاداو می گوید: ما متوجه شدیم که اگر تورین تمام فرآیندهایی را که با افزایش سن کاهش می یابند تنظیم کند شاید سطح تورین در جریان خون بر سلامت کلی و طول عمر تاثیر بگذارد.

یاداو و همکارانش دریافتند که غلظت تورین با افزایش سن به میزان قابل توجهی کاهش می یابد به طوری که غلظت تورین در افراد 60 ساله بیش از 80 درصد کمتر از افراد 5 ساله است.

این نتایج به تنهایی نمی توانست نشان دهد که آیا کاهش سطح تورین دلیل یا پیامد فرآیند پیری است یا خیر. بنابراین، برای آنالیز اثرات مکمل تورین بر سلامت و طول عمر محققان به گروهی از موش های میانسال یک بار در روز تا سرانجام عمرشان تورین دادند و سلامت و طول عمر آنان را با موش هایی مقایسه کردند که تحت این فرایند قرار نگرفته بودند. نتایج نشان داد که میانگین طول عمر موش هایی که تورین دریافت نموده بودند در ماده ها 12 درصد و در نرها 11 درصد افزایش یافته بود که افزایشی چشمگیر محسوب می گردد.

بعلاوه، در سطح سلولی نیز مکمل تورین تعداد سلول های زامبی (سلول های قدیمی که می توانند التهاب ایجاد نمایند) را کاهش داد باعث افزایش سلول های بنیادی در بعضی بافت ها شد آسیب DNA را کاهش داد و بهبود عملکرد واحدهای فراوری انرژی سلول ها را در پی داشت.

این تیم این آزمایش ها را به طیفی از گونه های مختلف از جمله مکمل های روزانه به گروهی از میمون های رزوس در طول شش ماه توسعه داد. آنان مجددا بهبودهای قابل توجهی در طیف وسیعی از نشانگرهای سلامت مرتبط با سن از جمله تراکم استخوان، سطح قند خون و علائم آسیب کبدی را مشاهده کردند.

یاداو می گوید: ما از مشاهده اینکه تاثیر تورین در گونه های متفاوت از نظر تکاملی تا چه میزان حفظ شده بود شگفت زده شدیم. ما این اثر را در کرم، موش، گورخرماهی و میمون مشاهده کردیم.

سطوح بالاتر تورین در انسان با پیامدهای سلامتی بهتر از جمله موارد کمتر ابتلا به دیابت نوع 2، چاقی کمتر، کاهش فشار خون و سطوح پایین تر التهاب همراه بودند. هنوز به طور قطع نمی دانیم که آیا این همبستگی ها به طور مستقیم با سطح تورین مرتبط است یا خیر، اما آن ها با نتایج مطالعات حیوانی مطابقت دارند.

این تیم بعلاوه دریافت که سطح تورین در نتیجه ورزش افزایش می یابد به ویژه در افرادی که سبک زندگی فعالی دارند. یاداو می گوید: بدون توجه به فرد تمام آنان پس از ورزش افزایش سطح تورین را تجربه نموده اند که نشان می دهد بعضی از مزایای سلامتی ورزش ممکن است ناشی از افزایش تورین باشد.

اینکه دقیقا چه میزان تورین برای مشاهده پیشرفت های قابل توجه سلامتی ضروری است هنوز معین نیست. یاداو می گوید: دوز معادل انسان برای آنچه در موش ها استفاده نموده ایم 3 یا 6 گرم در روز خواهد بود. نرم تنان صدف دار از جمله حلزون ها بالاترین سطح تورین را دارند و حتی در آنان میزان تورین تقریبا 1 میلی گرم به ازای هر گرم وزن است بنابراین، اگر کسی 500 گرم نرم تن صدف دار بخورد 500 میلی گرم تورین دریافت می نماید.

بعلاوه، باید به خاطر داشته باشیم که تورین پس از مصرف در دستگاه گوارش در طول فرایند هضم و جذب از بین می رود.

در حالی که این مطالعه یافته های هیجان انگیزی را در خصوص نقش های بالقوه تورین در پیری ارائه می دهد برای معین اینکه چگونه می توان از مکمل تورین برای بهبود سلامت و طول عمر انسان در آینده استفاده کرد احتیاج به پژوهش های بیشتری وجود دارد.

یاداو می گوید: مرحله بعدی این تحقیق یک کارآزمایی تصادفی تورین کنترل شده با دارونما در جمعیت های مختلف است تا معین گردد که آیا مداخله تورین در انسان و مدل های حیوانی موثر است یا خیر.

منبع: فرارو