حکم قصاص آرمان؛ پرونده قتل غزاله بسته می گردد؟ - مالکوم

جهت دریافت مشاوره خدمات طراحی لوگو از بهترین و باتجربه ترین طراحان کشور همراه ما باشید. از طراحی لوگو و آرم تجاری تا برندینگ حرفه ای را با بهترین قیمت از نماشو بخواهید.

به گزارش خبرنگاران، 27 تیرماه محمدرضا زمانی علویجه؛ وکیل خانواده غزاله، از حکم قصاص آرمان عبدالعالی اطلاع داد. به گفته این وکیل، پفراینده آرمان عبدالعالی، کودک-مجرمی که متهم به قتل یک دختر نوجوان است، جهت اجرای حکم اعدام به واحد اجرای احکام ارجاع داده شده و رای قطعی دادگاه مبنی بر قصاص است.

زمانی گفته که هیچ علتی مبنی بر زنده بودن غزاله وجود ندارد و کوشش نموده اند تا حقیقت روشن شده و به اثبات برسد که خوشبختانه با دقت قضات محترم دستگاه قضا این موضوع احراز شد، اما اکنون تصمیم با اولیای دم (پدر و مادر غزاله) است؛ زیرا به هر حال گذشت از قصاص یا اجرای آن، در اختیار آن ها است. وکیل اولیای دم غزالیه می گوید امیدواریم اگر برایشان مقدور است در راستا گذشت و بخشش قدم برداشته و از این حق خود، گذشت نمایند.

براساس گفته های زمانی علویجه، پفراینده این قتل پس از انجام تحقیقات مفصل و تشکیل جلسات متعدد در دادسرای جنایی تهران سپس دو مرحله رسیدگی در دادگاه کیفری یک استان تهران (شعب چهارم و پنجم) و پنج مرحله رسیدگی فرجام خواهی و اعاده دادرسی در دیوان عالی کشور، اکنون در واحد اجرای احکام دادسرای امور جنایی تهران، فرایند اجرایی خود را طی می نماید.

گزارش ها حاکی از آن است که آرمان عبدالعالی در سال 92، غزاله شکور را به قتل رسانده و جسد او را ناپدید نموده است. او در مراحل اول محاکمه به قتل غزاله شکور اعتراف نموده بود، اما بعدتر منکر این قتل شد. باتوجه به لکه های خونی که روی وسایل خانه قاتل پیدا گردده بود، قرار بود حکم اعدام این متهم به قتل در دی ماه 98 اجرا گردد، اما خانواده مقتول تصمیم گرفتند یک بار به او مهلت دهند تا آرمان عبدالعالی جای جسد دخترشان را به آن ها بگوید.

اما باز هم آرمان عبدالعالی منکر قتل شده و از محل جسد ابراز بی اطلاعی نموده بود.

کد ویدیو

دانلود

فیلم اصلی

توضیح ماجرا از زبان مادر غزاله

ماجرای قتل غزاله

به گفته آرمان عبدالعالی، او و غزاله شکوری در سفر خانواده هایشان به ترکیه در سال 1390 با یکدیگر آشنا و به هم علاقه مند می شوند و این ارتباط بعد از بازگشت به ایران به وسیله پیامک تماس تلفنی و یاهو ادامه می یابد، تا اینکه 12 اسفند 92 ساعت 22 شب خانواده غزل خبر ناپدید شدن دخترشان را به ماموران کلانتری 103 گاندی اعلام می نمایند.

پدر غزاله می گوید که دخترش ساعت 15 همان روز به قصد دکتر پوست از خانه خارج می گردد، اما پس از چند ساعت گوشی تلفن همراهش خاموش می گردد. با تحقیقات پلیس معلوم می گردد که غزاله پس از ترک مطب در تماس تلفنی با یکی از دوستانش، به او گفته که به دیدار پسری به نام آرمان می رود.

دو روز بعد آرمان عبدالعالی به پلیس آگاهی احضار و ادعا می نماید که از موضوع ناپدید شدن غزاله بی اطلاع است و دوماه قبل به همراه دوستان غزاله او را دیدار نموده است. او درباره روز حادثه گفته که دوازدهم اسفندماه غزاله با من تماس گرفت و گفت نزدیک خانه ما است، اما هرگز به خانه ما نیامد. من از آیفون بیرون را نگاه کردم، اما غزاله را ندیدم، به همین خاطر پیش برادر کوچکم در اتاق رفتم و به خاطر مصرف داروی ضدآلرژی فصلی، خوابم برد.

اما در ادامه بازپرسی ها وقتی با ادله پلیس آگاهی و بازپرس دادسرا روبه رو می گردد، به حضور غزاله در منزلشان و مرگ او اعتراف می نماید.

آرمان عبدالعالی که در ان زمان کمتر از 18 سال داشت در اعتراف های اولیه مدعی می گردد که غزاله به خانه شان می رود و پس از مدتی به قصد ترک خانه از پله ها پایین می رود که به خاطر خیس بودن پله ها سُر می خورد و از پله ها پایین افتاده و صورتش خونریزی می نماید. آرمان می گوید: او را به داخل خانه آوردم، اما مرده بود و نفس نمی کشید، چون بچه بودم نمی دانستم باید در آن لحظه چه کاری انجام دهم به دور او کیسه زباله کشیدم و آن را در چمدان چرخدار گذاشته و به میدان مینا بردم و به سطل زباله انداختم، سپس برگشتم و خون موجود در راه پله ها را پاک کردم..

اما در ادامه تحقیقات و در بازپرسی های بعدی به قتل غزاله به وسیله خودش اعتراف می نماید.

عبدالعالی در تشریح قتل انجام گرفته می گوید: من و غزاله می خواستیم ازدواج کنیم. روز حادثه وقتی پدر و مادرم نبودند، او را به خانه دعوت کردم، گفت می خواهد برای زندگی به خارج از کشور برود و بهتر است رابطه مان را با هم تمام کنیم. از دستش عصبانی شدم. او مرا هل داد، من هم او را هل دادم که سرش به میله تخت خورد، من هم سرش را دو دستی گرفتم و چند بار به میله تخت کوبیدم و سپس میله بارفیکس را برداشتم و با آن هم پنج ضربه به سرش زدم، بعد او را در چمدان چرخدار گذاشتم و به سطل زباله انداختم.

درحالی که اعتراف آرمان حکم قصاص اش را رقم می زد، پس از 10 ماه نظر او عوض شد و منکر قتل شد. عبدالعالی 14 دی 93 مجدداً علت فوت غزاله را عجله وی برای رفتن و سقوط او از پله ها اعلام می نماید. اما قضات دادسرای جنایی تهران و قضات شعبه چهارم دادگاه کیفری یک استان تهران، آرمان عبدالعالی را قاتل غزاله شکور دانسته و بر همین اساس آرمان به قصاص محکوم شد.

درنهایت هم درخواست فرجام خواهی داده می گردد و حکم پس از تأیید به وسیله دیوان عالی کشور، به اجرای احکام فرستاده می گردد که شهریور 95 ریاست قوه قضائیه اجرای حکم را جهت آنالیز مجدد متوقف می نماید، اما پس از آنالیز طولانی که دو سال به طول انجامیده بود، ایرادی در پفراینده ملاحظه نشد و مجدداً پفراینده جهت اجرای حکم اعاده شده بود.

کد ویدیو

دانلود

فیلم اصلی

درخواست بخشش خانواده آرمان از اولیای دم مقتول

قصاص نافرجام

روز هشتم دی ماه سال 97 جلسه صلح و سازش با حضور خدام رضوی برگزار شده بود و اولیای دم گذشت خود را منوط به معرفی محل اختفای جسد اعلام نموده بودند، اما به علت کشف نشدن جسد مقتول، اجرای حکم قصاص آرمان برای بامداد 11 دی سال 98 تعیین شد.

پس از حضور آرمان پای چوبه دار، اولیای دم یک ماه فرصت دادند تا آرمان محل اختفای جسد فرزندشان را اعلام کند تا آن ها از مجازات او گذشت نمایند. اما فردای آن روز وکیل آرمان مدعی شد که برای غزاله در دانشگاه محل تحصیل او برگه مرخصی تحصیلی صادر و بعلاوه دفترچه بیمه اش هم تمدید شده است، به همین علت درخواست اعاده دادرسی کرد.

با آنالیز اجرا شده از سوی ماموران دادگاه تعیین شد که درخواست مرخصی، نه به وسیله شخص غزاله بلکه به وسیله خانواده غزاله اجرا شده و از زمان اعلام مفقودیت و قتل غزاله، او هرگز به دانشگاه مراجعتی نداشته است و پدر و مادر غزاله به امید پیدا شدن دخترشان، برای او یک ترم مرخصی گرفته اند.

درباره تمدید دفترچه بیمه غزاله هم از کارگزاری بیمه هم استعلام می گیرند که به آن ها می گویند والدین غزاله در همان اوایل و به امید زنده بودن او، برای یک نوبت تمدید دفترچه دخترشان، به بیمه مراجعه نموده است.

خانواده غزاله در خصوص گرفتن مرخصی تحصیلی برای دخترشان گفته اند: با توجه به اینکه هیچ سرنخی از جسد دخترمان پیدا نکردیم و امید داشتیم شاید دخترمان زنده باشد، با همین تصور از دانشگاهش یک ترم مرخصی گرفتیم.

از همین رو آرمان یک بار دیگر پای میز محاکمه می رود، اما بازهم منکر قتل غزاله می گردد و می گوید که نمی داند جسد او کجاست و ممکن است وی زنده باشد. اما قضات دادگاه کیفری یک استان تهران آرمان را در قتل غزاله مجرم تشخیص داده و او را به قصاص محکوم می نمایند و رأی صادر شده یک بار دیگر در دیوان عالی کشور تأیید می گردد.