شانس های اصلی گلدن گلوب 2017 - مالکوم

1- فیلم La La Land به کارگردانی Damien Chazelle

(با نامزدی در 7 رشته: برترین فیلم کمدی/موزیکال، برترین کارگردانی، برترین بازیگری نقش اول مرد و زن، برترین فیلمنامه، برترین موسیقی متن، برترین آهنگ)

ویپلش(Whiplash)، فیلم قبلی دیمین شزل(Damien Chazelle) بود که یکی از برترین فیلم های سال لقب گرفت و توانست برای وی سه جایزه اسکار به همراه بیاورد. این کارگردان جوان، در تجربه اخیرش نیز یک فیلم موزیکال دیگر را کارگردانی نموده است. فیلمی که به باور بسیاری یکی از خوش ساخت ترین موزیکال هایی است که تا به امروز ساخته شده است. موزیکالی با صحنه پردازی های مدرن و در عین حال به همراه ادای دینی به موزیکال های کلاسیک تاریخ سینما. شزل در دوره دانشگاه در رشته موسیقی تحصیل نموده است و از طرفی او یکی از عشاق سبک جاز است. این موضوع و شناخت خوب کارگردان از موزیکال های دهه پنجاه هالیوود، را می توان از دلایل موفقیت این فیلم دانست. فیلم لالا لند تقریبا در مهمترین بخش ها نامزد است و این از استقبال گسترده ی منتقدان نسبت به فیلم خبر می دهد و همین موضوع جایگاه فیلم را به عنوان یکی از شانس های اصلی اسکار سال جاری نیز تثبیت می نماید. Whiplash، به عنوان فیلم قبلی کارگردان نامزد اسکار برترین فیلم شده بود اما در رقابت با فیلم مرد پرنده ای (Birdman) مغلوب شد. فیلم، داستانی عاشقانه را روایت می نماید که در شهر لس آنجلس اتفاق می افتد. سباستین به عنوان یک پیانیست جاز به بازیگری به نام میا علاقمند می گردد. بازیگر مرد این فیلم رایان گاسلینگ (Ryan Gosling) است که به همراه اما استون (Emma Stone)زوج هنری خوبی را تشکیل داده است. هر دو این بازیگران نامزد دریافت برترین بازیگر نقش اول برای بازی در این فیلم شده اند. جایزه ای که اهدای آن همواره با حاشیه های زیادی همراه بوده است. اوون گیلبرمن(Owen Gleiberman) منتقد مشهور مجله Variety بعد از نمایش این فیلم در جشنواره فیلم ونیز در خصوص این فیلم نوشته است: این فیلم به برترین نحو ممکن، ثابت کرد که شجاعانه ترین فیلم موزیکالی است که تا به امروز در پرده نقره ای سینما به نمایش در آمده است، چرا که پایبند به سنت ها است. کارگردان 31 ساله Whiplash، شزل، در پرسروصدا ترین، هیجان انگیزترین و بلند پروازانه ترین ساخته خود، نگاهی فوق العاده دقیق به ظاهر، فضا و تجملات کلاسیک موزیکال های داغ هالیوود دارد. قوت فیلم نشان دهنده توجه به استیج های چشم نواز و شکوهمند موسیقی در آن موقع است.

2- فیلم Moonlight به کارگردانی Barry Jenkins

(با نامزدی در 6 رشته: برترین فیلم درام، برترین کارگردانی، برترین بازیگری نقش مکمل مرد و زن، برترین فیلمنامه، برترین موسیقی متن)

بری جنکینز(Barry Jenkins) نیز مثل دیمن شزل، کارگردانی جوان محسوب می گردد. اولین فیلم او به نام درمانی برای افسردگی در سال 2008 ساخته شد. مهتاب نام جدیدترین ساخته این کارگردان است که فیلمی به مراتب بهتر از کار قبلی اوست. فیلمبرداری این فیلم را جیمز لاکستون (James Laxton) انجام داده است. او برای این فیلم نامزد معتبرترین جشنواره فیلمبرداری دنیا یعنی کمرا ایمیج (Camerimage) شده است. این فیلم یکی از شانس های انتخاب برترین فیلم و کارگردان درام به شمار میرود. داستان این فیلم سه فصل از زندگی پر فراز و نشیب شایرن را روایت می نماید. سه اپیزود از سه فصل زندگی این پسر سیاهپوست: کودکی، نوجوانی و جوانی. در این فیلم می بینیم که او چگونه در جامعه آمریکا رشد نموده و به عنوان یک سیاه پوست چگونه با مسائل روزمره اش دست و پنجه نرم می نماید. شایرن در کودکی، مورد آزار و اذیت بچه های بزرگتر از خود قرار می گیرد و پرخاش گر می گردد. در نوجوانی، بیشتر با گرایش های بیولوژیکی خود آشنا می گردد و در بزرگسالی، مسائل حومه نشینی در جامعه سیاه پوستان گریبانگیر او خواهند شد. فیلم با نشان دادن مراحل رشد یک کودک سیاه پوست در جامعه آمریکا، نقدی بر شرایط سیاه پوستان آمریکایی وارد می نماید. در واقع جنکینز می خواهد با نشان دادن بی عدالتی هایی که بر شایرن، اتفاق می افتد، شرایط سیاه پوستان را در جامعه کنونی آمریکا به نمایش بگذارد. جایی که جنگ، خشونت و نگاهی نژادپرستانه، بدیلی متفاوت را برای ایده رویای آمریکایی عرضه نموده اند. بدیلی که بیشتر به یک کابوس تلخ شباهت دارد تا رویایی شیرین.

3- فیلم Manchester By The Sea اثر Kenneth Lonergan

(با نامزدی در 5 رشته: برترین فیلم درام، برترین کارگردانی، برترین بازیگری نقش اول مرد، برترین بازیگر نقش مکمل زن، برترین فیلمنامه)

بیشتر مخاطبان سینمای آمریکا، کنث لانرگان(Kenneth Lonergan) را به خاطر نویسندگی فیلم معروف دارو دسته نیویورکی ها به خاطر می آورند. نویسنده ای که در نوشتن بسیاری از فیلم ها مشهور آمریکایی همکاری نموده است. بیشتر نویسندگانی که کارگردانی را هم تجربه نموده اند، معمولا فیلمسازانی پرکار نبوده اند. لانرگان هم با وجود اینکه سه دهه از فعالیتش در این عرصه می گذرد تنها سه فیلم کارگردانی نموده است. همین موضوع وسواس عجیب او را در هنگام ساخت هر فیلم نشان می دهد. موضوع مشترک فیلم های لانرگان، نمایش تنش های عاطفی مختلفی است که برای شخصیت های داستانش رخ می دهند. این فیلم را نیز می توان درامی در خصوص احساسات از دست رفته ی یک مرد دانست. زندگی روزمره لی به عنوان نقش اصلی داستان، به یکباره دچار تغییرات اساسی می گردد. برادرش در منچستر فوت می نماید و از همین رو مسئولیت تنها برادرزاده اش بر عهده او قرار می گیرد. حال او باید بین آمدن پسر بچه به بوستون یا سفر به منچستر یکی را انتخاب کند. این تصمیم گیری برای او که زندگی یکنواخت و بدون اتفاقی را تجربه می نماید، سخت به نظر می رسد. فیلم روایت گر روحیات و احساسات لی به عنوان شخصیت اصلی داستان است. او در مقابل رفتن به منچستر مقاومت می نماید و در ادامه فیلم ما به تدریج با احساس او نسبت به شهر منچستر آشنا می شویم و علت دوری او از این شهر برای مان آشکار خواهد شد. فیلم نامزد برترین فیلم و برترین فیلمنامه و کارگردانی هم شده است. قطعا یکی از نقاط عطف فیلم بازیگری کیسی افلک (Casey Affleck) در نقش اصلیست. بسیاری از منتقدان بر این عقیده اند که بازی او در این فیلم به مراتب بهتر از فیلم میان ستاره ای است و از این رو اجرایش را در این فیلم برترین بازی دوران بازیگریش قلمداد نموده اند.